هیچ آزمایشی برای تشخیص نارسایی قلبی وجود ندارد. پزشک، برای تشخیص این بیماری، سوابق پزشکی شما، سابقه خانوادگی، معاینات فیزیکی و نتایج سایر آزمایشات را در نظر می گیرد. برخی از این آزمایشات:

الکتروکاردیوگرام (EKG):

یک آزمایش بدون درد است که اطلاعاتی راجع به فعالیت الکتریکی قلب شما، از جمله سرعت ضربان قلب و اینکه تا به حال حملات قلبی داشته اید یا خیر، می دهد.

اشعه ایکس قفسه سینه:

تصویری از قلب، ریه ها و سایر ساختارهای قفسه سینه می گیرد و نشان می دهد که آیا قلب بزرگ شده است یا خیر و آیا نشانه هایی از آسیب ریه وجود دارد یا خیر، می دهد.

آزمایش خون BNP:

پتید ناترونیک نوع-B (BNP)، هورمونی است که نشان دهنده وجود نارسایی قلبی است و شدت آن را نیز نشان می دهد.

اکوکاردیوگرافی:‌

تصویر اولتراسوند از قلب است. این آزمایش، با آزمایش سونوگرافی داپلر، که تصویری از جریان خون به قلب و ریه ها را نشان می دهد، متفاوت است.

هولتر نظارتی:

فعالیت الکتریکی قلب، با استفاده از دستگاه قابل حملی که یک یا دو روز به بدن وصل شده، اندازه گیری می شود.

تست ورزش قلب:

در حالی که روی تردمیل راه می روید یا دوچرخه ثابت استفاده می کنید، بررسی می شود که قلب شما در شرایطی که باید سخت کار کند چگونه عمل می کند. اگر قادر به انجام تست ورزش نیستید، با تجویز داروهایی که شرایط مشابهی را ایجاد کنند، فعالیت قلبی شما بررسی می شود.