عمل قلب باز یکی از مهم ترین و حیاتی ترین جراحی هایی است که امروزه برای طیف وسیعی از بیماری های قلبی انجام می شود. با پیشرفت تکنولوژی مدرن، خطر این جراحی به طور معمول بین ۱ تا ۵ درصد است که در مقایسه با سایر جراحی‌های امروزی، بسیار مطلوب به حساب می آید. در این نوع جراحی، جراحان قلب با ایجاد برشی در قفسه سینه بیمار، به داخل آن دسترسی پیدا کرده و عمل جراحی را بر روی ساختارهای داخلی قلب انجام می دهند. به افرادی که به بیماری های قلبی شدید مانند: نارسایی و حمله قلبی دچار هستند، اغلب انجام جراحی قلب باز در یک بیمارستان معتبر توصیه می شود. در این مقاله، علائم نارسایی قلبی خفیف ذکر شده که میتواند به شما کمک کند تا بیماری خود را در مراحل اولیه کنترل کنید.
اما سوال اینجاست که چند بار میتوان عمل قلب باز انجام داد؟ پاسخ این سوال کاملا به سلامت جسمانی و وضعیت بیمار بستگی دارد، بیمارانی هستند که برای بار دوم عمل قلب باز انجام می دهند و مشکلی ندارد. بیمارانی که قبلاً جراحی قلب داشته اند می توانند تحت عمل جراحی دوم قرار گیرند. در برخی موارد ممکن است برای بار سوم یا چهارم نیاز به جراحی باشد. با این حال، جراحی های قلب پس از اولین جراحی شاید خطراتی را به همراه داشته باشد. استفاده از روش های جراحی کم تهاجمی برای جراحی های قلب دوم یا سوم می تواند خطرات ناشی از این مورد را کاهش دهد.
جراحی قلب باز چیست؟
جراحی قلب باز عملی است که به جراحان قلب اجازه می دهد تا به این عضو بدن دسترسی پیدا کرده و بیماری های قلبی شدید مانند حمله قلبی را درمان کنند. در طول جراحی، جراح قلب مسیر جدیدی برای جریان خون در اطراف شریان های کرونری مسدود شده یا تا حدی مسدود شده در قلب ایجاد می کند. این روش به طور موثری خطر سکته مغزی، آسیب های قلبی، مشکلات ریتم قلب و خطر مرگ (ناگهانی) را کاهش می دهد.
چه زمانی جراحی قلب باز ضروری است؟
معمولاً زمانی که فردی به بیماری عروق کرونر قلب مبتلا می شود و احتمال حمله قلبی در او بالا است، جراحی قلب باز توصیه می شود. البته اکثر بیماران تا جای ممکن عمل آنژیو قلب را ترجیح می دهند که عوارض و خطرات کمتری دارد. با این حال، شرایط دیگری نیز وجود دارند که انجام جراحی قلب را ضروری می کنند، از جمله:
- اختلال در دریچه های قلب
- مشکلات در رگ اصلی قلب
- نیاز به جایگزینی قلب آسیب دیده با قلب اهدایی
- وجود سوراخ در قلب
- جراحی آئورت
متداول ترین نوع جراحی قلب باز چیست؟
بسته به نوع بیماری قلبی، انواع مختلفی از جراحی های قلب باز وجود دارد. برخی از رایج ترین آنها عبارتند از:
پیوند بای پس عروق کرونر:
این روش رایج ترین نوع جراحی قلب است و برای ایجاد مسیرهای جایگزین برای خونرسانی به قلب انجام می شود. شریان سالم معمولاً از قفسه سینه، بازوها یا پاها گرفته می شود.
ترمیم یا تعویض دریچه قلب:
این جراحی برای ترمیم دریچه یا جایگزینی آن با دریچه بیولوژیکی یا دریچه فلزی انجام می شود.
پیوند قلب:
هدف از این جراحی، درمان نارسایی پیشرفته قلب با جایگزینی قلب آسیب دیده با قلب سالم از اهداکننده متوفی است.
چگونه برای جراحی قلب باز آماده شویم؟
اولین و مهم ترین قدم، صحبت با یک جراح قلب باتجربه در مورد نگرانی هایتان و برنامه ریزی برای جراحی است. البته، این مرحله در مواردی که نیاز به جراحی فوری قلب وجود دارد، ممکن نیست. به عنوان مثال، اگر فردی به دلیل انسداد عروق کرونر علائم حمله قلبی داشته باشد، جراحان برای نجات جان او بلافاصله جراحی بای پس قلب را انجام می دهند. برای افزایش احتمال موفقیت جراحی قلب باز، بیماران باید دستورالعمل های خاصی را رعایت کنند، از جمله: داشتن یک رژیم غذایی متعادل، ترک سیگار و ورزش منظم.
جراح قلب همچنین قبل از جراحی قلب باز، آزمایش های مختلفی از جمله آزمایش خون، عکس برداری از قفسه سینه و نوار قلب (الکتروکاردیوگرام) را برای ارزیابی سلامت قلب بیمار تجویز می کند. بلافاصله قبل از جراحی، پوست بیمار نیز برای کاهش خطر عفونت، استریل می شود. این جراحی با بیهوشی عمومی انجام شده و بیمار قبل از انتقال به بخش، ۱ تا ۲ روز در بخش مراقبت های ویژه (ICU) بستری می شود.
در طول جراحی قلب باز چه اتفاقی می افتد؟
جراحی قلب باز سنتی، عملی است که در آن یک برش به طول حدود ۱۵ تا ۲۰ سانتی متر در مرکز قفسه سینه ایجاد می شود. این برش با استفاده از تیغ جراحی و از طریق استخوان سینه انجام می گیرد. پس از اینکه قلب به طور کامل قابل مشاهده شود، جراحان عمل ترمیم یا بازسازی قلب را شروع می کنند. در صورت انجام جراحی بای پس عروق کرونر، جراحان با استفاده از ابزارهای جراحی میکروسکوپی، رگ های خونی سالم را از قسمت های دیگر بدن (معمولاً قفسه سینه، بازوها یا پاها) برداشته و به عنوان مسیرهای جایگزین خونرسانی به قلب استفاده می کنند.
گاهی اوقات در موارد پیچیده و دشوار، جراحان در طول جراحی از دستگاه بای پس قلب و ریه استفاده می کنند که به طور موقت وظایف قلب را در طول عمل به عهده می گیرد. در مرحله آخر، جراحان از بخیه های سیمی برای بستن استخوان سینه و سایر برش ها استفاده می کنند. سپس برش پوست با دقت بخیه زده می شود. این جراحی معمولاً بسته به پیچیدگی آن، حدود ۳ تا ۶ ساعت طول می کشد.
خطرات احتمالی عمل قلب باز چیست؟
مانند همه روش های جراحی دیگر، جراحی قلب باز نیز خطرات خاص خود را دارد؛ از جمله آریتمی، سکته، آسیب به عروق خونی یا اندام های اطراف قلب، خونریزی از ناحیه بخیه و عفونت در اطراف بخیه ها. خطر این عوارض در افرادی که بیماری های زمینه ای مانند دیابت، چاقی و بیماری مزمن ریوی (COPD) دارند، بیشتر است. علاوه بر این، افرادی که مصرف مداوم دخانیات دارند، به احتمال بیشتری عوارض جراحی و پس از آن را تجربه می کنند.
مراقبت های بعد از جراحی قلب باز
جراحی قلب باز یک عمل مهم و حساس است که به مراقبت و پیگیری دقیق و ویژه بعد از عمل نیاز دارد. بیمار معمولاً بلافاصله پس از عمل به بخش مراقبت های ویژه یا ICU منتقل می شود تا تحت نظر پزشکان و پرستاران باشد. کل روند بهبودی ممکن است چند هفته طول بکشد. در دوران نقاهت، بیمار باید دستورات تیم پزشکی را رعایت کند و داروهای تجویز شده را به طور مرتب مصرف نماید. در بسیاری از موارد، پزشکان برای بهبود بهتر و سریع تر بیمار، شرکت در برنامه توانبخشی قلبی را نیز توصیه می کنند.
