نوروپاتی دیابتی چیست؟

چهار نوع اصلی نوروپاتی دیابتی وجود دارد.

در برخی از مبتلایان ممکن است یک نوع یا بیشتر از یک نوع نوروپاتی وجود داشته باشد.

علائم بستگی به نوع آن و نوع اعصاب درگیر خواهند داشت. معمولاً علائم به تدریج تشدید می‌شوند. تا زمانی که آسیب عصبی قابل توجهی رخ ندهد ممکن است بیمار اصلا متوجه وجود چنین حالتی در خود نشود.

1- نوروپاتی محیطی

به این نوع نوروپاتی ممکن است نوروپاتی محیطی متقارن دیستال (انتهایی) نیز گفته شود. این حالت شایع‌ترین نوع نوروپاتی دیابتی است. ابتدا روی ساق پاها و خود پا تأثیر می‌گذارد و به دنبال آن دست و بازو را فرا می‌گیرد. علائم و نشانه‌های نوروپاتی محیطی اغلب در شب تشدید می‌شود و شامل موارد زیر است:

·        بی‌حسی یا کاهش توانایی احساس درد یا تغییر دما

·        احساس سوزن سوزن شدن یا سوزش

·        دردهای شدید یا گرفتگی

·        افزایش حساسیت به لمس، برای برخی از افراد حتی وزن یک ملافه می‌تواند دردناک باشد

·        مشکلات جدی پا مانند زخم، عفونت و درد استخوان و مفاصل

2- نوروپاتی خودکار (اتونوم)

سیستم عصبی خودکار یا اتونوم، قلب، مثانه، معده، روده‌ها، اندام‌های جنسی و چشم‌ها را کنترل می‌کند. دیابت می‌تواند روی اعصاب در هر یک از این مناطق تأثیر بگذارد و باعث موارد زیر شود:

·        عدم آگاهی از میزان قند خون پایین (عدم آگاهی از هیپوگلیسمی)

·        مشکلات مثانه یا روده

·        کند شدن فرآیند تخلیه معده (گاستروپارزی) که باعث تهوع، استفراغ و از بین رفتن اشتها می‌شود

·        تغییر در نحوه تنظیم عکس‌العمل چشم‌ها از نور به تاریکی

·        کاهش پاسخ جنسی

3- نوروپاتی پروگزیمال

این نوع نوروپاتی، که به آن آمیوتروفی دیابتی نیز گفته می شود، اغلب بر اعصاب ران، باسن یا پاها تأثیر می‌گذارد. همچنین می‌تواند روی ناحیه شکم و قفسه سینه تأثیر بگذارد. علائم معمولاً در یک طرف بدن مشاهده می‌شود اما ممکن است به طرف دیگر گسترش یابد. ممکن است برخی از علائم زیر تجربه گردد:

·        درد شدید در لگن و ران یا باسن

·        عضلات ران ضعیف و تحلیل رفته

·        دشواری برخاستن از حالت نشسته

·        درد شدید معده

4- نوروپاتی کانونی (مونونوروپاتی)

دو نوع نوروپاتی کانونی وجود دارد – جمجمه و محیطی. مونونوروپاتی به آسیب وارد شده به یک عصب خاص اشاره دارد. مونونوروپاتی همچنین ممکن است منجر به موارد زیر شود:

·        تمرکز مشکل یا دید مضاعف

·        درد پشت چشم

·        فلج در یک طرف صورت (فلج بل)

·        بی‌حسی یا گرفتگی در دست یا انگشتان، به جز انگشت کوچک

·        ضعف در دست که ممکن است باعث رها کردن سریع اجسام گردد.