بیماری های قلبی عروقی می توانند زندگی جنسی شما را تحت تاثیر قرار دهند. آیا داشتن رابطه جنسی برای شما در همه حال بی خطر است؟

با توجه به بیانیه های علمی جدید صادر شده توسط انجمن قلب عروق آمریکا، اگر بیماری های قلبی عروقی شما تثبیت شده باشد، داشتن رابطه جنسی برای شما بی خطر خواهد بود.

فعالیت جنسی یکی از اصلی ترین مسائل زندگی برای مردان و زنان مبتلا به بیماری های قلبی عروقی و شریکان جنسی آنان می باشد. حوادث قلبی عروقی مانند: حمله قلبی یا درد قفسه سینه ناشی از بیماری های قلبی به ندرت در طول فعالیت جنسی رخ می دهند، به این دلیل که فعالیت جنسی معمولا برای یک زمان کوتاه می باشد. برخی از بیماران قلبی، تا زمانی که دوباره به  شرایط نسبتا مناسبی دست یابند، فعالیت جنسی خود را به تعویق می اندازند.

اگر شما مبتلا به بیماری های قلبی عروقی ناپایدار می باشید و یا اگر علائم شما شدید هستند، باید تحت درمان قرار گرفته و وضعیت با ثباتی قبل از رابطه جنسی داشته باشید.

از اینکه در مورد زندگی جنسی و بیماری قلبی خود با پزشکتان صحبت کنید، خجالت نکشید.

اگر شما مبتلا به بیماری های قلبی عروقی هستید، در ادامه مواردی آورده شده که می تواند به دانستنی های شما کمک کند:

۱- از پزشک خود بخواهید تا وضعیت قلب شما را قبل از اینکه فعالیت جنسی خود را مجددا از سر بگیرید، مورد ارزیابی قرار دهد.

۲- اگر شما مبتلا به نارسایی قلبی یا حمله قلبی می باشید، توانبخشی یا بازتوانی قلبی و فعالیت بدنی منظم می تواند خطر عوارض مرتبط با فعالیت جنسی را کاهش دهد.

۳- اگر شما یک خانم هستید که در مورد پیشگیری از بارداری و یا حاملگی در آینده فکر می کنید، حتما در ابتدا با پزشک خود مشورت کنید.

۴- اگر شما اختلال عملکرد جنسی را تجربه می کنید، از پزشک خود بخواهید تا شما را از نظر بیماری های قلبی عروقی و یا اضطراب، افسردگی و یا عوامل دیگر مورد بررسی قرار دهد.

۵- اگر داروهای شما علائم بیماری های قلبی و عروقی تان را بهبود می بخشد، اما شما نگران این هستید که آنها میل جنسی یا عملکرد شما را تحت تاثیر قرار دهند، به هیچ وجه در خوردن دارو کوتاهی نکنید. سلامت قلب شما در وهله اول می باشد.

۶- داروهای درمان کننده اختلال نعوظ عموما بی خطر هستند، اگر چه آنها نباید در صورت دریافت نیترات برای درمان درد قفسه سینه ناشی از بیماری عروق کرونر مورد استفاده قرار گیرند. آنها همچنین نباید ۲۴-۴۸ ساعت پس از استفاده از یک داروی اختلال نعوظ (بسته به نوع دارو مورد استفاده) تجویز شوند.

۷- اگر شما یک زن یائسه با بیماری های قلبی عروقی هستید، به طور کلی استفاده از استروژن به صورت موضعی یا وارد شده در واژینال برای درمان مقاربت دردناک بی خطر است.

اختلال در نعوظ (ED)

اختلال در نعوظ (ED) یک مشکل شایع در مردان مبتلا به بیماری های قلبی می باشد. البته این ناتوانی لزوما نگران کننده نیست. اما این مشکل مداوم بطور قابل توجهی می تواند کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. حتی مهم تر، ED گاهی اوقات می تواند اولین نشانه از یک مشکل بهداشتی بزرگتر مانند بیماری قلبی یا دیابت باشد.

اختلال در نعوذ یک مشکل پیچیده است که مغز، هورمون ها، اعصاب، عضلات، عروق خونی و احساسات را درگیر می کند. هنگامی که شما به بیماری ایسکمیک قلب مبتلا می باشید، عوامل زیر می تواند در ایجاد مشکلات جنسی مشارکت نماید:

– ممکن است عروق خونی در آلت تناسلی مرد با پلاک مسدود شده باشد، یعنی چیزی بسیار شبیه به عروق در قلب شما. عدم وجود جریان خون کافی به آلت تناسلی مرد، به دست آوردن و حفظ نعوظ را مشکل می گرداند.

– هنگامی که شما مبتلا به دیابت باشید که بسیاری از مردم با بیماری های قلبی و نوروپاتی (آسیب بلند مدت به اعصاب شما به عنوان یک نتیجه ناشی از قند خون بالا) را تحت تاثیر قرار می دهد، اینحالت ممکن است توانایی شما را در به دست آوردن و حفظ نعوظ تحت تاثیر قرار دهد.

– داروهای قلبی خاص مانند بتابلوکرها ممکن است مراحل فیزیولوژیکی در تحریک جنسی را متاثر گردانند.

– اگر شما یک حادثه قلبی داشته اید، عوامل روحی و روانی ممکن است مانعی بر سر راه نعوظ باشند. شما ممکن است از داشتن رابطه جنسی از ترس اینکه بر قلب شما فشار وارد آورد، یا باعث مشکلات بیشتر قلبی و یا حتی باعث مرگ شود، خودداری کنید. این می تواند یکی از مصادیق سکس خطرناک باشد.

پس در مورد نگرانی های فعالیت جنسی مرتبط با شرایط قلبی خود با پزشکتان صحبت کنید و از او برای کاهش ترس خود، پیدا کردن علت مشکل و یافتن راه حل مناسب برای آن، کمک بخواهید.

دستورالعمل های عمومی برای بازگشت به فعالیت جنسی پس از یک صدمه قلبی

در زیر دستورالعمل های عمومی برای بازگشت به فعالیت جنسی بعد از اینکه شما تحت یک رویداد قلبی یا یک روش درمانی قلبی قرار گرفته اید، آورده شده است. این دستورالعمل به منظور اطلاع رسانی به شما توصیه شده، اما همیشه بهتر است با پزشک خود در مورد اینکه آیا برای وضعیت شما یا برای از سرگیری فعالیت جنسی تان زمان مناسبی است یا خیر، صحبت نمایید.

۱- رابطه جنسی پس از آنژیوپلاستی و استنت گذاری بدون حمله قلبی

اگر شما درد قفسه سینه (آنژین) با فعالیت جنسی قبل از روش آنژیوپلاستی و استنت گذاری داشته اید، ایده خوبی است که با متخصص قلب و عروق خود در مورد زمان مناسبی که از سر گیری فعالیت جنسی برای شما بی خطر است، صحبت نمایید. اگر شما درد قفسه سینه در هنگام فعالیت جنسی قبل از عمل خود نداشته اید، بنابراین معمولا توصیه می شود که حداقل ۵ روز پس از عمل خود و قبل از شروع دوباره  فعالیت جنسی (و یا دیگر فعالیت های شدید) صبر نمایید. اگر شما در حال تجربه هر گونه ناراحتی در ناحیه کشاله ران خود باشید، پزشکتان ممکن است به شما توصیه کند تا زمان بیشتری صبر نمایید.

۲- رابطه جنسی پس از حمله قلبی

داشتن رابطه جنسی در دو هفته اول پس از حمله قلبی می تواند به مشکلات قلبی منجر شود. این مهم است که با پزشک خود در مورد زمانی که شما می توانید فعالیت جنسی خود را از سر بگیرید، صحبت نمایید. اکثر مردم قادر به داشتن رابطه جنسی در کمتر از ۳ تا ۶ هفته پس از حمله قلبی می باشند. مدت زمان مورد نیاز برای بازیابی شما به اندازه حمله قلبی شما و اینکه شما چه مشکلاتی پس از حمله قلبی خود داشته اید (مانند درد قفسه سینه مکرر، آریتمی یا نارسایی قلبی) و اینکه آیا هنوز هم مشکل دارید یا خیر، بستگی خواهد داشت.

۳- رابطه جنسی پس از جراحی بای پس عروق کرونر

پس از جراحی قلب (مانند جراحی بای پس عروق کرونر که به عنوان عمل قلب باز یا عمل جراحی بای پس عروق کرونر یا CABG نیز شناخته می شود)، مهم است که برای از سرگیری فعالیت فیزیکی (از جمله فعالیت جنسی) تا زمانی که قفسه سینه تان به طور کامل بهبود یابد، صبر نمایید. معمولا این اتفاق بین ۶ تا ۸ هفته طول می کشد. بهتر است با پزشک خود در مورد زمان از سر گیری صحبت نمایید. برای اولین بار شروع رابطه جنسی، پوزیشن های جنسی ای را به گونه ای انتخاب کنید که فشاری بر روی جناغ سینه تان وارد نشود.

۴- رابطه جنسی با وجود نارسایی قلبی

اگر شما مبتلا به نارسایی قلبی و پس از آن خستگی (در اثر نارسایی قلب تان و معمولا حداکثر دوز داروهای بتابلوکر) می باشید، ممکن است محدود کننده ترین عامل پیشگیری از فعالیت جنسی باشد. نگرانی و مشکلات مربوط به رابطه جنسی تان را با پزشکتان در میان بگذارید، چرا که ممکن است قادر به رفع مشکل شما با تنظیم داروهایتان باشد.

۵- رابطه جنسی با وجود دفیبریلاتور قلبی

ICD یک دستگاه کوچک است که در قفسه سینه یا شکم قرار داده می شود و یک شوک الکتریکی را برای اصلاح ریتم نامنظم قلب به آن وارد می کند. این دستگاه در بیمارانی که دچار توقف ناگهانی تپش قلب می شوند، به جلوگیری از ایست ناگهانی قلبی کمک می کند.

بیماران زمانیکه از بیمارستان مرخص می شوند مجموعه ای از محدودیت های فعالیت های فیزیکی را برای التیام برش و اطمینان از عملکرد درست لیدهای الکتریکی ICD در قلب دریافت خواهند کرد. با این حال این محدودیت ها نبایستی از فعالیت جنسی بیماران جلوگیری کند. سطحی از فعالیت فیزیکی از قبیل بالا رفتن از چند پله، برای داشتن رابطه جنسی مورد نیاز است. به نظر می رسد اگر فرد بتواند بیش از چند پله را با احساس راحتی بالا برود، امکان داشتن ظرفیت عملکردی برای رابطه جنسی را خواهد داشت.

بنابراین رابطه جنسی برای بیماران قلبی با دفیبریلاتور بی خطر است. نگرانی در مورد رابطه جنسی می تواند پس از دریافت یک دفیبریلاتور کاشته شده قلبی برای بیمار دلهره آور باشد. اما، همسران این بیماران به احتمال زیاد نگرانی بیشتری خواهند داشت.

شریک جنسی اغلب نگران آن هست که بیمار در هنگام رابطه جنسی از ایست قلبی رنج ببرد و یا حتی دچار تپش قلب بعد از رابطه گردد. حتی برخی از آنان نگران هستند که اگر شریک زندگی آنان دارای دفبریلاتور باشد، نکند در هنگام رابطه جنسی ،شوک الکتریکی به بدن آنها منتقل شود! اما شوک الکتریکی نمی تواند به بدن شریک جنسی منتقل گردد.

خبر خوب این است که این نگرانی به تدریج در یک هفته بعد از جراحی کاشت دفیبربلاتور برطرف شده و سه ماه بعد هیچ یک از آنها معمولا در مورد داشتن رابطه جنسی نگران نخواهند بود.

با تیم مراقبت های بهداشتی تان صحبت نمایید.

وضعیت هر بیمار منحصر به فرد است و دستورالعمل های ساده در واقع توصیه های کلی را برای آنچه که برای برخی از مردم درست می باشد را ارائه می کند. همیشه بهتر است در مورد وضعیت سلامتی خود و دریافت توصیه های مخصوص شرایطتان با پزشک قلب صحبت نمایید.

روابط جنسی و بیماری قلبی: چرا این حالت در من ایجاد شده است؟

دلایل بسیاری ممکن است در خلق و خوی شما برای فعالیت جنسی با شریک زندگی تان تاثیر بگذارد. برخی از داروها برای ناراحتی های قلبی و یا شرایط قلب تان ممکن است میل جنسی، عملکرد جنسی و یا سطح انرژی شما را به طور کلی تحت تاثیر قرار دهند. و برخی از احساسات، مانند ترس یا افسردگی، می تواند در عدم علاقه به فعالیت جنسی منجر شود. هنگامی که قادر باشید این عواملی که ممکن است بر شما تاثیر گذارند را شناسایی نمایید، در این زمان شما قادر خواهید بود تا با پزشکتان در این رابطه صحبت کنید.

داروهای کاهش فشار خون بالا ممکن است بر رابطه جنسی تاثیر بگذارند و ناتوانی حفظ انزال را ایجاد نمایند. در چنین مواردی در صورت صلاحدید پزشک دارو تنظیم گردیده و یا تغییر داده می شود. به نظر می رسد بتابلوکرها و دیورتیک ها بیشترین عوارض جانبی و اختلالات جنسی را ایجاد می کنند.

در برخی موارد ممکن است پزشکتان قادر به تغییر داروهای شما نباشند، چرا که ممکن است هیچ جایگزینی برای یک داروی خاص که مصرف می کنید تا عملکرد درست قلب شما را درست نگه دارد، وجود نداشته باشد.

آیا رابطه جنسی برای افراد مبتلا به بیماری های قلبی بی خطر است؟

برای تعداد کمی از بیماران، رابطه جنسی می تواند به معنای واقعی تهدید کننده باشد. با توجه به گزارش مجله آمریکایی قلب و عروق، اگر شما هر یک از شرایط زیر را دارید ممکن است نیاز به پرهیز از رابطه جنسی حداقل به طور موقت داشته باشید:

# آنژین ناپایدار: پزشکان از این اصطلاح برای اشاره به آنژین صدری (درد قفسه سینه) یا شدید استفاده می کنند که بطور مکرر و یا در طول استراحت رخ می دهد.

# شروع آنژین صدری (درد قفسه سینه ناشی از مشکلات قلبی)

# فشار خون کنترل نشده (فشار خون بالا)

# نارسایی پیشرفته قلب (مشخص شده توسط تنگی نفس در حالت استراحت)

# حمله قلبی در دو هفته گذشته

# آریتمی خاص (ریتم غیر طبیعی قلب، به خصوص در بطن قلب)

# کاردیومیوپاتی (عضله قلب ضعیف)

همه ی این شرایط می توانند خطر حمله قلبی یا مرگ در هنگام رابطه جنسی را بالا ببرند، اما آنها لزوما به معنی پایان زندگی جنسی شما نیستند. با درمان مناسب، به عنوان مثال استفاده از داروهایی که برای درمان فشار خون و یا پیشگیری کننده از آنژین صدری هستند، شما بار دیگر سلامت لازم برای رابطه جنسی را به دست می آورید.

آیا داروهای قلبی می توانند در زندگی جنسی من تداخل ایجاد کنند؟

داروهایی که برای شرایط قلبی شما خوب هستند می توانند زندگی جنسی شما را سخت کنند. بسیاری از داروهای درمان فشار خون، از جمله دیورتیک (مانند هیدروکلروتیازید و کلرتالیدون) و مسدود کننده های بتا (مانند کارودیلول و پروپرانولول ) می توانند تمایل جنسی در هر دو جنس مرد و زن را تضعیف و باعث مشکلات نعوظ در مردان گردند. دیگوکسین نیز که برای درمان نارسایی قلبی و برخی آریتمی ها استفاده می شود، می تواند اثرات مشابه داشته باشد.

شما می توانید خطر عوارض جانبی رابطه جنسی با مصرف دارو را دقیقا مطابق با تجویز پزشک کاهش دهید. اگر شما هنوز هم مشکل دارید، با پزشک خود صحبت نمایید. او ممکن است قادر به کاهش میزان مصرف شما و یا جایگزینی با یک دارو که به احتمال زیاد کمتر به زندگی جنسی تان لطمه وارد می کند، باشد.

مهار کننده های ACE مانند کاپتوپریل (Capoten) و یا انالاپریل (Vasotec) می توانند فشار خون شما را کاهش داده ولی به ندرت سبب عوارض جانبی بر روی رابطه جنسی می گردند. والزارتان (Diovan)، یک داروی فشار خون مشابه با مهار کننده های  ACE می باشد که ممکن است گزینه خوبی به حساب بیاید. در یک مطالعه بر روی ۱۲۰ مرد در مجله آمریکایی منتشر شده است که این دارو  در واقع به نظر می رسد می تواند زندگی جنسی بیماران را در عرض چند ماه بهبود بخشد.

دکتر محمد حسین نجفی فوق تخصص قلب و عروق در تهران

برای پرسش از دکتر بر روی لینک پرسش از دکتر کلیک کنید.